Hayatı kaçırıyor muyum?

IMG_3804Son zamanlarda bir çok şeyi ihmal ettiğim gibi bu siteyi de ettim, kabul. İş hayatımın önceliğim haline geldiğinin farkındayım. Dengemin bozulduğunun da.. Hayat benim için Deniz demekse, korkuyorum acaba hayatı kaçırıyor muyum? Deniz yeterince mutlu mu? Neden beni gördüğünde tuhaf tepkiler veriyor? 2 gün görmeyip bir anda gördüğünde gördüğüne şaşırmıyor, sanki günlerdir yanındaymışım gibi oyununa devam ediyor. Fakat üstümü değiştireyim diye odama geçtiğimde sanki dünyanın öbür ucuna gitmişim ve dönmeyecekmişim gibi ağlama krizine giriyor. Gel diyorum gelmiyor da.. Öööyle ağlıyor.. Kucağıma alıyorum, trip atmıyor hemen sarılıyor, sırtıma pıt pıt pıt vuruyor.. Hayat bugünlerde bir tuhaf.. Bana adeta diyor ki dengeye gel!.. “Enerjini nereye harcarsan, oradan verim alırsın.” denir. Ama iş hayatı o kadar da adil bir hayat değil. Herzaman harcadığın enerjinin verimini alamayabilirsin. Ama çocuk yetiştirmek, çocuk ile bağ kurmak, annelik böyle değil. Ne kadar emek harcarsan, enerjini harcarsan o kadar verim alıyorsun. Hiç kimse, hiç bir yer için bu kadar kıymetli olamazsın. En çok kıymet gördüğün yer annelikse, o zaman sence Deniz daha çok ilgiyi, daha çok zamanı haketmiyor mu Pelin? Lütfen bir an önce dengeye gel. Hayatının her alanında..

Çalışan anne olmak ile ilgili diğer yazılarım için buraya ve buraya tıklayabilirsiniz.

Namaste!

Comments

  1. meşale says:

    Pelincim okudum yazını daha doğrusu duygularını ve bana çok tanıdık geldi … Blliyormusun son biekaç aydır hatta 1 sene bile olabilir bende aynı duyguları yaşıyorum ve bu son ayda dahada şiddetlendi, diyeceksinki biraz geç değil mi :)) Evet hep vardı ama son zamanlarda çıkmaza girdiğimi hissediyorum, zaman bu yıllara , çocuklarım ile geçireceğim zamanlar elimden haytımdan kayıyor gibi geliyor .. Allahım diyorum bırak bu yılları bu güne bile geri dönemeyeceğim .. Evet ekimden geldiği kadar zaman geçirmeye çalışıyorum , çok sıkı bir iş tempom yok allahtan eve zamanında gidebiliyorum, bazen ve bu inan çoğunlukla salona hiç girmden akşamı bitiriyorum. Yemekten hemen sonra çocukların odasında geçebiliyor zaman ama yetmediğini hissediyorum. Dün İren sabah kalktı ve ne diye ağlamaya başladı biliyormusun ( tam evden çıkıyordum çünkü ) seni çok az gördüm keşke daha önce kalksaydım dedi :(( Ne yapayım şimdi ben , nasıl bir duygu yoğunluğudur bu çözemedim. bütün bunlar olurken kendimize de zaman ayırmamız lazım , bununda bilincindeyim ama çoğu zaman öden veriyorum, evet 2 akşam spora gitmeye çalışıyorum ama bu çoğu zaman 1 oluyor ve koştur koştur eve gelip kaçırdığım zamanı telefi etme yarışına giriyorum… İşte bunlar hep çalışma hayatından oluyor, evet şuçluyorum valla işi :)) Sabah ikisinide okula uğurlamak çok güzel bir duygu halbuki , çok basit değilmi ama iki tarafıda çok memnun eden bişey .. Elticim aldım sazı elime coştum herhalde :)) Ama benimle aynı duyguları paylaştığını ve özellikle benim duygularımın en üst noktada olduğu bir zamanda benden birini görmek içimi dökme isteğim kabardı :))) Konuşalım bu konuyu karşılıklı , iyice sarpa sarsın :))
    Muckkkk

    • mammamia says:

      Hihhh elticim mesajlar spama düşmüş aylar sonra gördüm bu mesajını 🙁 aaah ahh.. konuşalım valla!

  2. okunması için illa eğitici olmasına gerek yok ki.. içini dökmen de yeterli.. çalışan bir anne olmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum. diğer yandan ne kadar kolay olduğunu da.. kadın olmak yeterince kafa karıştırıcı birşey zaten.. sürekli bir seçim yapmak zorundasın.. herşeyi birlikte yapmaya çalışmak da bir seçim sonuçta.. sen de hem anne olmayı hem çalışmayı seçmişsin.. onu yaşıyorsun..

    ben senin ikinci çocukla ilgili düşüncelerini merak ediyorum. bir sonraki yazında bu konuyla ilgili birşeyler okumak dileği ile 🙂

Speak Your Mind

*