Uyku Eğitimi -Final

Önceki yazılarımı (bu ve bu ve bir de bu) okumuşsunuzdur. Gelelim 1.haftadan sonra neler olduğuna… Deniz’in 2 gün üst üste çok mızmızlanması üzerine doktorumuza bir gözüktük. Dişten şüphelendim. Nitekim yüzeye çok yaklaşmış diş. Orada anlattım bu safhadayız uyku eğitiminde. Kafamdaki soru işareti 1- Emzik, 2-Aynı odadayız halen..

Emzik konusunda doktorumuzla devam etmeye karar verdik emziğe. Fakat orada handikap şu, emzik ağzından düşünce uyanabiliyor bazen. Dolayısıyla ona eliyle emziği tutup ağzına götürmeyi öğretmeye başladık. Bu potansiyeli gördüğümüz için emziği kesmemeye karar verdik.

Aynı oda konusunda ise doktorumuz artık ayırmamızı önerdi. Çok akıllı bunlar dedi. Seni park yataktan görüyor ve gördükçe uykuya devam etmek için seni istiyor, mızıldanıyor ağlıyor dedi. Bak odaları ayırın 45dk’da bir seni çağırmayacak artık dedi.

****Burada tahtalara vuruyoruz, popomuzu çimdikliyoruz****

Öyle de oldu. Hemen o gece odaları ayırdık. Daha önce bir kere gündüz denemiştim (uyku eğitiminin 2.günü mü ne) çok tepki vermişti. Ben de acımıştım. Ne acelesi var demiştim! Çocuk zaten memeden koparıldı, bi de kendini terkedilmiş hissetmesin dedim. Nitekim hala da düşüncemin arkasındayım. Önce uyumayı öğretmekle çok doğru yaptığımı düşünüyorum.

Dediğim gibi o gece Deniz’i yatağında yatırdık odasında. Ne yalan söyleyeyim yine düşündüğüm kadar zor olmadı. Belki uyku arkadaşının da etkisiyle bilemiyorum bir iki gün içinde alıştı yatağına. Geceleri de doktorumuzun dediği gibi uyanmamaya başladı gerçekten! Şaka gibi.. Çocuk bizsiz daha huzurlu uyuyor 🙂 Ha benim için çok hüzünlüydü ayrı. İstemedim ben. Yattığım yerden park yatağı boş gözüküyor ya ne hissettiğimi belki bir anne anlar. Halbuki onu uyurken seyrederdim yattığım yerden..  Neyse işte 🙂

Şuanda bu eğitimi finalize ettiğimizi söyleyebilirim. Nasıl mı?

Gece uyku rutini sonrası 1-2 dk emzirip en fazla, direk yatağa koyuyorum. Emziği veriyorum. Göz kapaklarının yavaş yavaş kapandığını görünce direk odadan çıkıyorum. O kendi kendine uyuyor. Emziği tutmak, sırtına pıtpıt vurmak veya elini koymak yok artık. Gündüz ise bi lokma daha zor oluyor. Onda önce koyduğumda direk gözler kapanmıyor. Yatakta bir tepiniyor önce.. Emekler gibi bişiler yapıp yatağın içinde geziniyor. Ben de ya yanında oturuyorum ya da işim varsa işimi halledip tekrar yanına geliyorum. Bir daha emziği veriyorum. (Buarada hep ninnimiz açık, panjurlarımız kapalı, himalaya lambamız yanıyor herzamanki gibi, kısaca bizim klasik uyku ortamımız mevcut) Yine olmazsa yine biraz takılıyorum. Fakat genelde bu yatak içinde dolanmalar 5-10dk’yı geçmiyor. 5-10dk sonra  emziği alıyor ve daha sabit kalıyor. Gündüz yanından çıkmak için gözlerini kapadıktan sonra bi 3-4 dk bekliyorum açıkcası. Çünkü herhangi bir şey olursa hemen cin gibi olabiliyor benim kuzum gündüzleri. Cin gibi olunca da tekrar uyku moduna sokmak imkansıza yakın. O nedenle işimi garantiye alıp 3-4 dakika bekliyorum gündüzleri ve öyle odadan çıkıyorum.

Kısaca biz bu işi yaklaşık 10-12 günde tamamladık.

Fakaaaaat;

şunu çok iyi biliyorum ki bebeğin hatta çocuğun olduğu zaman her an herşey değişebilir. 4-5 aylıkken bebeğine uyku eğitimi verip şu an 3 yaşına gelmiş o bebeğin son bir haftadır saat başı uyandığını biliyorum. Yani her an herşey değişebilir.. Üstelik bunun diş çıkarması var bilmemnesi var. Her an”imdaaat cin gibi ayaktaaa” diye bi tweet atabilirim belki yarın, belki 3 sene sonra ben de 🙂

Ama şimdilik mission completed! 🙂

Ha bu arada hakikaten dünya varmış. Çocuk kendi kendine uykuya geçmeyi öğrenince çok ilginç bir şey daha oldu. Geçen gün arkadaşımla öğle yemeği yerken, Deniz bebek arabasında kendi kendine uykuya daldı. Normalde anakucağında sadece giderken (yürüyerek veya arabada) uyuyakalırdı.. Bu da güzel bir gelişme.

****Burada yeniden tahtalara vuruyoruz, popomuzu çimdikliyoruz****

Darısı tüm dileyenlerin başına! 😉

Öperim.